Ήρθε το καλοκαίρι!!! Τα σχολεία κλείνουν και ορθώς συμβαίνει αυτό! Γιατί όσο και αν οι γονείς παραπονιούνται "Τι θα τα κάνουμε τώρα στο σπίτι;", οι εκπαιδευτικοί της προσχολικής ηλικίας γνωρίζουμε καλά και από την θεωρία της ψυχολογίας, αλλά και από εμπειρία, ότι οι διακοπές είναι απαραίτητες για τα παιδιά, όσο και για τους ενήλικες.
Όποιος έχει εργαστεί κοντά σε παιδιά, έχει διαπιστώσει ότι μετά τις διακοπές του Πάσχα όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας, δυσκολεύονται να προσαρμοστούν ξανά στους σχολικούς κανόνες, ενώ δεν έχουν το ίδιο ποσοστό συγκέντρωσης στις δραστηριότητες, όπως το προηγούμενο διάστημα. Το πρώτο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους όταν ζεσταίνει ο καιρός είναι η θάλασσα! Το μυαλό ξεφεύγει και ταξιδεύει στην χαλαρότητα των πολυπόθητων διακοπών.
Ποιος δεν έχει ανάγκη να περάσει από το οργανωμένο πρόγραμμα στις ανέμελες μέρες των διακοπών; Και τα παιδιά το χρειάζονται λίγο παραπάνω, διότι μετά την προσπάθεια τους να προσαρμοστούν στο οικογενειακό και σχολικό πρόγραμμα και ενδεχομένως και στις εξωσχολικές δραστηριότητες, χρειάζονται μια περίοδο ανασυγκρότησης δυνάμεων και κυρίως να ζήσουν την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας.
Όλοι θεωρούν ότι η παιδική ηλικία είναι κάτι εύκολο, λόγω έλλειψης ευθυνών, αλλά δεν είναι έτσι. Όλα τα παιδιά, ακόμα κι αυτά που μεγαλώνουν σε ένα ισορροπημένο και "ιδανικό" οικογενειακό περιβάλλον, έχουν τα θέματα που τα απασχολούν στην ηλικία που διανύουν. Ειδικά την σημερινή εποχή που ο κόσμος των ενηλίκων στον οποίο μεγαλώνουν, επιβαρύνεται από το άγχος και τη γρήγορη εναλλαγή δραστηριοτήτων, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν για αναπτυξιακούς λόγους. Αναπόφευκτα, μεταδίδεται από τους ενήλικες στα παιδιά, όλο αυτό το άγχος και το βάρος της καθημερινότητας, που στις μεγαλουπόλεις γίνεται όλο και πιο επιβαρυντικό.
Επιπρόσθετα, η επιβολή πολλών δραστηριοτήτων στα μικρά παιδιά, με την αιτιολογία να "προλάβουν" να μάθουν όσα περισσότερα μπορούν και να έρθουν σε επαφή με όσα περισσότερα ερεθίσματα γίνεται, κάποιες φορές απλά τα κουράζει, παρά τα ωφελεί. Τελικά όμως, μέσα σε όλο αυτό, γνωρίζουν πραγματικά κάτι ή απλά σωρεύουν εμπειρίες, πληροφορίες, γνώσεις που τελικά δε θα προλάβουν να αφομοιώσουν εξαιτίας των γρήγορων ρυθμών που ζούμε;
Γιαυτό λοιπόν η περίοδος των καλοκαιρινών διακοπών είναι τόσο απαραίτητη για όλους, αλλά ακόμη περισσότερο στα παιδιά, τα οποία δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν την παιδική ηλικία των προγόνων τους, στις μεγάλες αλάνες των πόλεων και στην ύπαιθρο. Τα παιδιά χρειάζονται ελεύθερες δραστηριότητες, χωρίς την παρέμβαση των ενηλίκων, σε κάθε ηλικία (πχ ελεύθερο παιχνίδι με τους φίλους τους στις πλατείες κλπ). Έτσι όπως είναι η δομή των πόλεων και η ποικιλία των δραστηριοτήτων των παιδιών, αφήνεται ελάχιστος ελεύθερος χρόνος για ανέμελο παιχνίδι.
Ένα άρθρο που έπεσε στην αντίληψή μου τελευταία και προτείνω να διαβάσετε, έχει ως τίτλο "...αφήστε τα παιδιά να βαριούνται" και θα το βρείτε ΕΔΩ
Εμείς οι ενήλικοι λοιπόν, ξεκινώντας από μια δική μας ενδοσκόπηση και κατανόησης των δικών μας αναγκών καθώς και ανακαλώντας τις παιδικές μας αναμνήσεις, καλό θα ήταν να μεριμνήσουμε και να προσφέρουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας και στα παιδιά μας, να γευτούν το αγαθό των διακοπών και την χαρά του "μη οργανωμένου", ώστε να επιστρέψουμε όλοι πίσω, από οποιοδήποτε είδος διακοπών μας είναι εφικτό, ανανεωμένοι και με φορτισμένες τις μπαταρίες. Κατανοώντας ότι πολλοί γονείς θα δυσανασχετήσουν, λόγω έλλειψης πολλών ημερών άδειας ή εξαιτείας οικονομικών λόγων, ωστόσο καλό θα ήταν να προβλεφθεί η ανάγκη για χαλάρωση ακόμη και μέσα στο κλεινόν άστυ, με κάθε τρόπο και μορφή. Ένας περίπατος κοντά στη παραλία ή σε μέρη της πόλης που συνήθως δεν πάει η οικογένεια, αλλά και κοντινές αποδράσεις αν υπάρχει η δυνατότητα. Να βρεθούν με φίλους τους να παίξουν στις παιδικές χαρές ή σε κάποιες δραστηριότητες πιο ελεύθερου τύπου που οργανώνονται το καλοκαίρι από διάφορους φορείς και στους δήμους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου